Toen ik nog een snotneus was en naar de lagere school ging, was de donderdagnamiddag, later woensdagnamiddag, steeds vrijaf.  En ik moest me niet, zoals de kinderen van nu, haasten van training naar muziekschool of elders… Ik had een zee van tijd. 

Zeker in het voorjaar was er van alles te doen en te ontdekken.  In de beek op zoek gaan naar dikkopjes was makkelijk.  Visjes vangen was al moeilijker.  Zoeken achter vogelnesten in bomen en struiken, alhoewel ik ze nooit uitgehaald heb. 

En als al dat ‘werk’ voorbij was, ging ik al eens in het lange gras liggen om uit te rusten.  Met een grassprietje in mijn mond keek ik dan naar de voorbij drijvende wolken en luisterde naar de vogels… Wat een zaligheid.  Kostprijs van dit vermaak: zero frank!

Wie wil er mij deze zomer eens nadoen?  Languit in het gras liggen, of een variant ervan, in het bos.  Verkwikkend en rustgevend.  Waarom niet?